Dziecięce podchody- tak można było nazwać sytuację, jaką nieświadomie stworzyłem. A mimo to dawała ona pełne pole do popisu i mnie, i Isabelli. Szczery uśmiech nie schodził mi z twarzy, bowiem miałem powody do bycia szczęśliwym. Z największą delikatnością, na jaką było mnie stać, objąłem damę w talii, patrząc jej głęboko w roziskrzone oczy.
- To chłopak powinien wyznawać miłość, czyż nie?- zapytałem cicho
- Zero, czy ty...- przerwała wpół zdania
Dlaczego? Złączyłem nasze usta w pocałunku, który zdradził wszystko to, co czułem do tej kobiety. Od zaufania, aż po samą miłość.
- Więc, Isabello... Uczyniłabyś mnie najszczęśliwszym mężczyzną, zostając moją partnerką?
<Iskaaa?>
- To chłopak powinien wyznawać miłość, czyż nie?- zapytałem cicho
- Zero, czy ty...- przerwała wpół zdania
Dlaczego? Złączyłem nasze usta w pocałunku, który zdradził wszystko to, co czułem do tej kobiety. Od zaufania, aż po samą miłość.
- Więc, Isabello... Uczyniłabyś mnie najszczęśliwszym mężczyzną, zostając moją partnerką?
<Iskaaa?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentując, zachowujmy kulturę wypowiedzi. Pamiętaj, to, jak się wyrażasz świadczy tylko i wyłącznie o tobie!