Kolejny dzień w watasze. Eh... mówiąc kolejny, mam na myśli drugi lub trzeci. Wyszłam z jaskini i skierowałam się w stronę miasta. Gdy dotarłam na miejsce przybrałam ludzką postać. Ruszyłam przed siebie. Ludzie których mijałam byli jacyś dziwni. Patrzyli na mnie z przerażeniem, niektórzy wyjmowali komórki i gdzieś dzwonili. Zdziwiło mnie ich zachowanie. Nagle zobaczyłam, że niemalże wszędzie są rozwieszone ulotki. Podeszłam do jednej z nich. Widniał na nich napis i zdjęcie. ,,Poszukiwana! Z więzienia uciekła psychopatyczna zabójczyni. Ktokolwiek ją zobaczy, niech natychmiast zadzwoni na policję!" - przeczytałam w myślach. Spojrzałam na zdjęcie. Zatkało mnie. Ta kobieta była bardzo podobna do mnie! Miała taki sam kolor włosów i oczu, a rysy jej twarzy też po części przypominały moją twarz. W pewnym momencie podjechał do mnie policyjny radiowóz. Wybiegli z niego dwaj uzbrojeni policjanci. Nim zdążyłam się zorientować, jeden z nich uderzył mnie w głowę tak, że straciłam przytomność.
~*~
Obudziłam się w jakimś ciemnym i zimnym pomieszczeniu. Cela? Więzienie? Zamknęli mnie?! Nie wierzę! I to w takim więzieniu! To więzienie dla najgorszych, z... najgorszych. Nawet moje moce nie są w stanie zniszczyć krat, czy skruszyć muru. Ale przecież ja jestem niewinna! Sama nie dam rady się stąd wydostać. Ku mojemu zdziwieniu nie zabrali mi torebki. Zajrzałam do środka. No tak. Zabrali wszystko co niebezpieczne. Scyzoryk itp. Na szczęście został mój długopis. Szybko na jakimś kawałku papieru nagryzmoliłam taką oto wiadomość:
,,Zamknęli mnie w więzieniu Entkommen. Jestem niewinna! Pomóżcie mi, proszę!
Mizuko"
Spojrzałam przez zakratowane okienko. Zagwizdałam. Po chwili na oknie usiadł niewielki ptak. Podałam mu kartkę z wiadomością.
- Zanieś to do kogoś z wataha... - poprosiłam.
Ptaszek wszystko zrozumiał i odleciał. Pozostawało mi tylko czekać i liczyć na czyjąś pomoc. Nie lubiłam sytuacji, w których nie mogłam nic zrobić i mogłam polegać tylko na innych...
<Zen? Albo jakiś inny ktoś?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentując, zachowujmy kulturę wypowiedzi. Pamiętaj, to, jak się wyrażasz świadczy tylko i wyłącznie o tobie!