Od Amortencji

Chodziłam po błoniach watahy i się zastanawiałam nad życiem.Wokół mnie było mnóstwo wilków,a niektóre znałam z widzenia i z rozmów.Było ich trochę sporo więc wymieniać nie będę.Wśród nich zobaczyłam wilczycę której nigdy na oczy nie widziałam,więc postanowiłam z nią porozmawiać.Podeszłam do wadery i zaczęłam miły głosem mówić:
-Witaj,jestem Amortencja.-
Wilczyca natychmiast rzekła w odpowiedzi:
-Witam,jestem Aberata.-
-Pokazać ci tereny watahy?-powiedziałam
-Tak.-stwierdziła krótko Aberata
Pokazywałam jej kolejno wszystkie miejsca należące do watahy:wodospady,łąkę,miejsce łowów i inne miejsca aż w końcu pokazałam jej nasze jaskinie mieszkalne.Jednak po zwiedzaniu postanowiłyśmy popływać.Woda był ciepła i krystalicznie czysta.Wskoczyłam do wody a Aberata zaraz po mnie.Kiedy się zmęczyłam się i położyłam się w wodzie a wadera blisko mnie oparła się o wodospad,a kaskada wody spływała po niej z szybkością.
-Zgłodniałam.-powiedziałam do wilczycy
-Ja też.Może coś upolujemy?-zapytała
Jak powiedziała tak zrobiła i zaczęła polować na ryby a ja poszłam w ślad za nią.Wyszłyśmy z wody i zaczęłyśmy jeść upolowane przez nas ryby.W końcu pierwsza się odezwałam:
-Zakochałaś się kiedyś?-
-Nie.A ty?-Zapytała
-Tak.W Reyu ale Phill też ciacho.-rzekłam
Zapanowało milczenie ale po chwili z waderą zmieniłam temat rozmowy.Słońce zachodziło powoli nad widnokręgiem,a całe to zjawisko dodawało harmonii tego miejsca.Powoli rozchodziłyśmy się do domów.Doszłam do mojej przytulnej jaskini i położyłam się spać rozmyślając o nowych przygodach.Kogut zapiał a ja jeszcze spałam w swojej grocie aż nagle mroźna bryza musnęła mnie.Otworzyłam oczy i spostrzegłam że jestem cała mokra a Aberata stoi przede mną z wiadrem.Rzekłam do wadery z wyrzutem
-Czemu to zrobiłaś?-
Wybaczyłam Aberacie ponieważ no cóż sama nie wiem dlaczego to zrobiłam.Osuszyłam swoje mokre futro lekkim ciepłym wiaterkiem,a Abeata powiedziała:
<Aberata?>