Od Philla

Własne legowisko we własnej jaskini. Dotąd spałem pod gołym niebem, teraz wszystko ma się zmienić. Koniec z walką o przetrwanie, szukaniem schronienia i samotności. Teraz będe częściej spotykał inne wilki. Czy ja na pewno tego chcę? Nie rozmawiałem prawie z nikim od lat, nie licząc Kan-D i Saurona.
Położyłem się na legowisku, ziewając. Dzisiaj dużo się działo, walka z potworem, w której w zasadzie prawie nie brałem udziału i dołączenie... Oprócz tego podczas podróży kilkakrotnie zostałem atakowany. Położyłem pysk na łapach. Czułem, że muszę już zasnąć. Przez zmęczenie moje oczy same się zamknęły. Zasnąłem.
*Rano*
Obudził mnie ptak, który wleciał do jaskini, chwilę obijał się o ściany i wyleciał. Pożegnałem go długim mruknięciem, przy czym położyłem obydwie łapy na głowie. Przeturlałem się na drugi bok. Dopiero po chwili otworzyłem oczy. Podniosłem się z ziemi. Przez moment zastanawiałem się, gdzie jestem, a potem przypomniałem sobie. Wataha Niebieskiej Zorzy.
Powoli wyszedłem z jaskini. Słońce niedawno wyszło zza horyzontu, a tutejsze ziemie zrobiły się piękne. Trawa pokryta była rosą.
Nie byłem ani głodny, ani spragniony. Co będzie teraz? Nie jestem przyzwyczajony do bycia członkiem watahy.
Poszedłem na Łąkę Życia, by posiedzieć tam w spokoju. Usiadłem na ziemi, rozglądając się. Nagle dostrzegłem sylwetkę wilka idącego w moim kierunku. Jak zwykle nie miałem ochoty na rozmowę, ale nie zniknę...
Odwróciłem się w przeciwnym kierunku, by uniknąć kontaktu wzrokowego. Słyszałem, jak wilk zatrzymuję się za mną. Czyżby oczekiwał, że się przywitam? Nie miałem ochoty. Ja nie rozmawiałem z innymi wilkami prawie w ogóle, wolałem samotność. Nawet nie wiedziałem, jak to jest mieć przyjaciół.
- Eh, no... Hej! – powiedział wilk.
Dalej nie wiedziałem kim jest, ale westchnąłem tylko i nie patrzyłem na niego. Musiałem odpowiedzieć.
- Cześć, Phill jestem. – przedstawiłem się i dopiero wtedy odwróciłem w stronę wilka. Nigdy wcześniej go nie widziałem.

< Ktokolwiek? >