Od Aveline CD Kahira

Może jednak nie powinnam aż tak bardzo się na niego złościć, może powinnam zareagować inaczej, może... Może jednak powinnam pozwolić mu czuć się aż tak swobodnie w mojej obecności... Bo przecież Wilki Pokusy są śmiałe, a Kahir nie był wyjątkiem. I do tego Haki był facetem z krwi i kości, a faceci czasem przekraczali pewne granice. Nagle cała złość zniknęła, zupełnie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Skarciłam się w myślach za to, że nie potrafiłam gniewać się na niego, że nie byłam stanowcza, że byłam zbyt miękka. Używając zmiennokształtności, ponownie przybrałam postać niewysokiej kobiety o zbyt długich, rudych włosach. Nieco speszona obecnością chłopaka, na którego jeszcze minutę temu byłam mocno wkurzona, wbiłam wzrok w soczyście zieloną trawę i zaczęłam kręcić prawą stopą.
- Wiesz...- wymruczałam pod nosem- Już się na ciebie nie złoszczę...
- Co?- zapytał- Nie usłyszałem.
Westchnęłam cicho. Czyżby miał problemy ze słuchem, czy tylko się ze mną droczył? Eh... Pewnie i tak się nie dowiem. Zmniejszyłam dystans pomiędzy mną, a mężczyzną, podchodząc do niego o kilka kroków. Uniosłam głowę, by móc spojrzeć mu w twarz. Spora różnica wzrostu mnie poniekąd denerwowała, ale czasem była przydatna.
- Już się na ciebie nie złoszczę...- powtórzyłam o ton głośniej i wyraźniej
- I co z tym związane?- zapytał nieco obrażonym tonem
- No... To mogę iść z tobą do tego miasta?
- Hm... Niech pomyślę...
Zrobił minę typowego myśliciela, dodatkowo drapiąc się po podbródku. Mogłam być niemalże pewna tego, że nie wyraziłby zgody. Jestem głupia- pomyślałam- Naprawdę głupia. Stwierdzenie to zostało uzasadnione moim dalszym postępowaniem. Kahir nadal zgrywał pogrążonego w świecie myśli, co bardzo mnie niecierpliwiło. Znów zmieniłam odległość między nami na mniejszą. Podeszłam do niego blisko, może zbyt blisko i delikatnie złapałam go za rękę.
- Nie będę wiecznie czekała na odpowiedź.- wymruczałam- To mogę iść z tobą, czy nie?

<Kahir? Aveline taka śmiała XD>