- Doskonale wiem, co czujesz! - wrzasnęłam- - ja też straciłam rodzinę! Nie miałam nigdy matki, ojca, ani rodzeństwa! Moją rodziną byli przyjaciele z TORU WYŚCIGOWEGO, rozmiesz?! - po tych słowach szybko wyszłam z pomieszczenia, w którym byli chłopcy. Usiadłam nad brzegiem strumyka, na kamieniu i przyglądałam się swojemu odbiciu. Kilka łez spłynęło mi po policzkach i wpadło do wody.
- Dlaczego nigdy nie poznałam swoich rodziców? Zginęli? Może ich porwano? Zamordowano? A co jeśli mnie porzucili? -na samą myśl, dostawałam ciarek. Powolnym krokiem postanowiłam wrócić do jaskini.
<Newt?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentując, zachowujmy kulturę wypowiedzi. Pamiętaj, to, jak się wyrażasz świadczy tylko i wyłącznie o tobie!