Zarumieniłam się delikatnie, słysząc słowa Dantego. Po raz kolejny poczułam to, co przy pocałunku. Przymknęłam oczy i wsłuchałam się w bicie serca mężczyzny.
- Już dobrze? - zapytał. Czy było dobrze? Tego byłam pewna.
- Oczywiście. - wyszeptałam. Uniosłam głowę w górę, by móc spojrzeć na Dantego. Maleńkie kawałki metalu połyskiwały delikatnie na jego twarzy, a on sam spokojnym wzrokiem na mnie patrzył. Właśnie to sprawiło, że moje serce zabiło szybciej. Oparłam dłonie na jego ramionach i uniosłam się z kolan. Zbliżyłam się do niego i delikatnie pocałowałam w usta.
< Dante? Wybacz długość ;-; >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentując, zachowujmy kulturę wypowiedzi. Pamiętaj, to, jak się wyrażasz świadczy tylko i wyłącznie o tobie!