Odwzajemniłam delikatnie uśmiech samca. Chciałabym, aby to, co mi
powiedział było prawdą. Chciałam, aby cokolwiek mi się przypomniało.
Jednak... Czy to w ogóle jest możliwe? Nie mogłam zgasić jego zapału
swoim pesymizmem, więc postanowiłam zamilknąć.
- Ciekawe, kiedy burza przejdzie...- powiedziałam cicho. Samiec tylko wzruszył ramionami.
- Burza tak właściwie przeszła. Teraz tylko pada- odezwał się.
- Słusznie- odpowiedziałam, kolejny raz przewracając się na plecy. Chyba tak najwygodniej mi się leżało...
- Czemu w jaskiniach muszą być kamienie...- burknął basior.
- Raczej nie mogą być wyścielone anielskim puchem, skoro są w ziemi-
zaśmiałam się cicho. Jeff prychnął w odpowiedzi i również się położył.
- Fajnie by było, gdyby były wyścielone takim puchem.
Przytaknęłam mu w odpowiedzi i zamknęłam oczy. Czułam pulsujący ból w
głowie, który powoli przechodził. Czy tak miałyby się kończyć wszystkie
próby przypomnienia sobie czegoś...?
- Kim jesteś z zawodu?- zapytał nagle.
- Lekarzem. Wybrałam to, bo myślałam, że pomoże mi w odzyskaniu pamięci- odpowiedziałam, nadal nie otwierając oczu.
<Jeff?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentując, zachowujmy kulturę wypowiedzi. Pamiętaj, to, jak się wyrażasz świadczy tylko i wyłącznie o tobie!