Od Say cd Reik

Obudziłam się rano. Na szczęście przestało padać. Zmieniłam się w człowieka i wyszłam z jaskini. Reik musiał wrócić do siebie. Może go odwiedzę...?
Poszłam w stronę domu Reika. W trakcie drogi znowu się rozpadało. Byłam za daleko jaskini, by wrócić więc pobiegłam w stronę ludzkiego domu Reika. Zapukałam i prawie od razu mi otworzył.
- Say! - wprowadził mnie do domu. Wysuszyłam się i wrzuciłam wodę przez okno.
- Nie sądziłam, że się rozpada... - popatrzyłam przez okno.
- Zostajesz? - spytał.
- Jeśli mogę...
- Jasne! - uśmiechnął się. Odwzajemniłam uśmiech i usiadłam na krześle.
- Przypominają mi się stare czasy. Kiedy mnie musiałeś tutaj trzymać na przymus - zaśmiałam się.
- Ta... nadal jesteś tak uparta - zaśmiał się - to się chyba nie zmieni.
- Gdybym nie była tak uparta nie byłabym sobą - usiadłam na kanapie i zaczęłam się bawić swoim kosmykiem włosów.
- Herbaty? - spytał.
- Nie dzięki - powiedziałam, a ten od razu usiadł koło mnie - sama sobie zrobię - wstałam i szłam w stronę kuchni.
- O nie jesteś moim gościem - wziął czajnik.
- Ej nie! Ty nie umiesz! - próbowałam sięgnąć po czajnik, ale jak na złość dał wysoko.
- Jesteś za niska - zaśmiał się. Klasycznie strzeliłam focha i poszłam na kanapę. Położyłam rękę na poduszce. Od razu wpadłam na pomysł.
- Nie obrażaj się... - usiadł koło mnie nic nie podejrzewając.
- Reik...?
- Hm? - spytał. Od razu dostał ode mnie poduszką w twarz, a gdy poduszka spadła z jej twarzy miał typowego pokerface'a. Zaczęłam się niekontrolowanie śmiać. Tak się śmiała, że spadłam na ziemię i płakałam ze szczęścia.
- Ż... Żałuj, że nie widzisz swojej miny! - nie mogłam się przestać śmiać.

<Reik? xD>