Od Disapre cd Nenyto

Białe światło, dziwna łuna, czy to już koniec? Jeżeli tak, to było watro uratować kogoś innego, mianowicie Nenyto. Szybki koniec? Może zupełnie nowy początek? Jednak nie, to coś zupełnie innego. Nagle obraz zaczął się wyostrzać, a moim oczom ukazała się znana postać dziewczyny. Te włosy, ten wyraz twarzy- Umei? Starałam się podnieść rękę, lecz to okazało się niemożliwe. Poczułam dotyk damskiej dłoni na ramieniu, powstrzymujący mnie od gwałtownego ruchu.
- Nie ruszaj się - powiedziała szybko - pamiętasz jak się nazywasz?
- Umei jeszcze asfalt mi klepki nie odebrał, Dispre będę zawsze - zaśmiałam się cicho.
- No dobra, widzę, że tutaj wszystko w normie - odpowiedziała, pokazując na głowę.
Podniosłam własną, chcąc zobaczyć co dzieję się z moim ciałem. Poczułam przeszywający ból kręgosłupa, brzucha i nóg, gdy wszystkie mięśnie pracowały. Syknęłam głośno, by już po chwili upaść na poduszki.
- Wszystko pozszywane, to co dało radę uleczyłam eliksirami. Miałaś połamane nogi, dużo zadrapań i do tego zmasakrowany brzuch.
- I poobijana - odparłam krzywiąc się przy tym.
- Nawet o tym nie mówię. Nogi są już zregenerowane, tylko ten brzuch - westchnęła.
- Jest aż tak źle? - zapytałam.
Ta tylko odwróciła się tyłem i przyniosła kolejne opatrunki. Wtedy przypomniało mi się o Nenym, który ostatnio bardzo często gościł w moich myślach.
- Z Nenym wszystko dobrze?
- Sama nie wiem przyniósł cię i powoli wyszedł...
W tamtym momencie usłyszałam kroki. Ktoś ewidentnie wszedł do jaskini. Lekarka odwróciła się, by już po chwili wyjść na spotkanie przybyszowi. Westchnęłam cicho i przeniosłam wzrok na sufit.
- Masz gościa - szepnęła Umei.
Zwróciłam głowę w stronę głosu, a moim oczom ukazał się znajomy chłopak. Uśmiechnęłam się do niego,wskazując na krzesło tuż obok. Gdy Nen usiadł,odwróciłam się delikatnie w jego stronę, kryjąc ból.
- Hej - szepnęłam, bardziej nakrywając się kołdrą.
<Nen?>