Jest to wadera cierpliwa, Wesoła, szczęśliwa. Szczerze uśmiechnięta, Nigdy nie nadęta. Lubi fiolet ciemny, Taki... Śródziemny! Jedyną jest lekarką, I najlepszą pisarką! Wizje ona miewa, Radością nas zalewa. Mimo iż szczegółów czasem zapomina, wspaniała z niej dziecina! Nerwy ma stalowe, I pióra na ogonie kolorowe, Każdy z nas wie, Że hałas wytrzymuje ledwie! To już zwrotka ostatnia, Gdyż chyba jest wiadoma, Wieść ta, Iż o WSPANIAŁEJ WADERZE tu mowa!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentując, zachowujmy kulturę wypowiedzi. Pamiętaj, to, jak się wyrażasz świadczy tylko i wyłącznie o tobie!